Lever problemen bij de kat

De lever bij mens en dier is een heel belangrijk orgaan en heeft veel verschillende functies. De lever bestaat uit leverweefsel en een systeem van afvoergangetjes van de gal, de zogenaamde galwegen. 

De lever produceert o.a. eiwitten en stollingsfactoren voor het lichaam, speelt een belangrijke rol in de verteringsprocessen, mn vethuishouding, en medicijnen en toxinen worden er uit het bloed gefilterd en afgebroken. Naast deze functies wordt er in de lever ook gal geproduceerd. Gal  speelt een belangrijke rol in de afbraak van vetten. De vetten worden in de lever afgebroken en via de galwegen naar de darmen vervoerd. De opslag van gal vindt plaats in de galblaas.

 

Net als bij andere organen kunnen er verschillende ziekteprocessen plaatsvinden in lever en galwegen.

Aan de hand van de symptomen is meestal niet meteen te bepalen dat het om een leverprobleem gaat. De katten vertonen een slechte eetlust, zijn vaak  sloom. Ze kunnen koorts ontwikkelen,en/of vermageren. Geelzucht, geelverkleuring van de slijmvliezen en het bloedplasma is wel een directe aanwijzing dat er iets met de lever aan de hand is.  De geelverkleuring komt omdat er eennprobleem is met de galafvoer.

 

 

 Bij katten wordt een ontsteking van de  lever en/of galwegen (latijn; cholangio= gal, hepa = lever en itis= ontsteking) regelmatig door dierenartsen gezien. De reden dat katten vaker ontstekingen krijgen aan de lever en galwegen heeft waarschijnlijk gedeeltelijk te maken met de ligging van de galwegen. Die komen nl samen met de alvleesklier afvoergang in een gemeenschappelijk afvoergangetje in de darm.

Er bestaan twee typen ontstekingen van de lever en galwegen

Een acute, de zgn. neutrofiele ontsteking die door bacteriën  in de lever en galwegen veroorzaakt wordt  en een chronische, de zgn. lymfocytaire vorm, die veroorzaakt wordt door het eigen immuunsysteem van de kat.

De diagnose wordt bij beide ontstekingen gesteld door bloedonderzoek naar leverenzymen (alt) en galzuren en een echo van de lever en galwegen. Het onderscheid tussen de ontstekingen kan gemaakt worden door middel van biopten van de lever, het onderzoeken van de gal.

 

Als ondersteuning voor het herstel kan verder nog gekozen worden voor galverdunners en evt een supplement s-adenosylmethionine (SAMe) genaamd.

 

Het grote verschil is dat deze vorm niet wordt behandeld met een antibioticum, maar me

t predisolon, om het immuunsysteem te remmen Ook deze patiënten krijgen ondersteunende maatregelen zoals een infuus, eetlustopwekkers, middelen tegen de misselijkheid, pijnstilling en evt galverdunners en evt supplementen.

 

 

Triaditis (tri=drie, Itis=ontsteking) staat voor ontsteking van alvleesklier, darm en lever en galblaas. 

 

Omdat we bij katten vaak zien dat deze organen gezamenlijk betrokken zijn bij ontsteking, heeft dit de naam triaditis gekregen. Deze katten kunnen erg ziek zijn en hebben veel zorg en medicinale ondersteuning nodig.

 

 

Maligne Lymfoom is de meest voorkomende tumor bij katten en ook de meest voorkomende tumor in de lever. De oorsprong van de tumor ligt in de lymfocyten, de witte bloedcellen. De diagnose wordt gesteld met een echo, aangevuld met weefselonderzoek verkregen door middel van een biopsie. 

Maligne Lymfoom kan in bepaalde gevallen behandeld worden met behulp van chemotherapie 

Katten accepteren chemo over het algemeen goed en de bijwerkingen vallen over het algemeen mee., mits ze frequente bezoeken aan de dierenarts en de behandeling tolereren. Het is niet altijd genezend, maar vaak levensverlengend. Er is ook een behandeling met een op chemotherapie gelijkend effect  met een medicijn wat een speciaal enzym bevat, waar katten met lymfoom baat bij kunnen hebben.

 

De lever is ook het orgaan waar tumoren van andere locaties zich vaak naartoe uitzaaien. Behandeling is afhankelijk van de originele tumor, maar meestal hebben deze patiënten een slechte prognose.

 

 

Leververvetting is een aandoening waarbij de lever niet meer goed kan functioneren door een stapeling van vetcellen in het orgaan. Het is vaak een secundaire aandoening, dat wil zeggen dat er een onderliggende oorzaak is waardoor de katten slecht eten en daardoor weer een leververvetting ontwikkelen.  Het betreft vaak katten die wat te zwaar zijn. Door slecht of niet eten gaat hun lichaam vetten mobiliseren om aan de energiebehoefte te doen. Door massale vetten die naar de lever gaan raakt de lever vervet. De lever raakt hierdoor vergroot en kan zijn functies niet goed meer uitvoeren. 

De katten met leververvetting zijn lusteloos en sloom en willen niet eten. Ze komen daarbij in een vicieuze cirkel van slecht eten, verslechtering van leverfunctie en daardoor weer slechter eten. 

De diagnose wordt net als bij de overige leveraandoeningen gesteld mbv bloedonderzoek, een echo en een biopsie. 

 

 

Dit kan met medicatie tegen misselijkheid en eetlustopwekkers, maar als die niet helpen zal een voedingssonde geplaatst worden, via de neus, of via de slokdarm. 

De katten krijgen dan via de sonde hun voeding toediend, meerdere keren per dag en eventueel ook de medicatie. 

Uiteraard is het belangrijk dat ook gekeken wordt waarom de kat slecht is gaan eten en die oorzaak aan te pakken.

 

Katten laten niet snel merken dat ze ziek zijn. Het is van belang bij katten met een leverprobleem om meteen een diagnose te proberen te stellen, zodat adequaat  en gericht behandeld kan worden. Neem bij twijfel over de gezondheid van uw kat dus altijd contact op met een dierenarts.