Artroscopie

Kijkoperatie in het gewricht

Bij Dierenkliniek Kortenoord worden er ook artroscopieën uitgevoerd bij honden. Dit is een kijkoperatie in een gewricht, zoals bijvoorbeeld de knie of elleboog. ‘Artro’ staat voor gewricht, en ‘scopie’ staat voor het kijken.

Hoe verloopt deze operatie?

Bij een artroscopie worden er twee kleine incisies van 4 millimeter in het gewricht gemaakt. Via deze twee insneden wordt een kijkinstrument (de artroscoop) ingebracht. Via deze zelfde insneden kan ook de behandeling zelf plaatsvinden.

Wanneer artroscopie?

Er zijn verschillende gewrichten een aandoeningen waarvoor deze methode zeer geschikte. Denk bijvoorbeeld aan:
- Elleboog dysplasie, zoals OCD  en LPC.
- Knieproblemen, zoals inspectie bij voorstekruisbandletsel en meniscusproblemen.
- Schoudergewricht waar OCD of bicepsafwijkingen zijn.
- Hakgewricht met OCD

Voordelen van artroscopie ten opzichte van andere behandelingen

Het grote voordeel is dat deze methode een beperkte belasting voor de patiënt met zich meebrengt. Immers, er zijn maar kleine sneden van enkele millimeters nodig. Er hoeft dus geen grotere snede gemaakt te worden om het gewricht goed in beeld te krijgen. Daarbij is het ook een groot voordeel dat de binnenkant van het gewricht goed zichtbaar is. De structuren in het gewricht zijn met een artroscopische behandeling het best te beoordelen.

Bovendien kan bij deze operatievorm de diagnose én de behandeling tegelijkertijd uitgevoerd worden.

Hoe wordt een artroscopie uitgevoerd?

Voor een artroscopische behandeling moet uw huisdier altijd onder narcose. Via chirurgische operatie zal de huid op twee plaatsen een kleine snede krijgen om het instrumentarium toegang te geven naar het te behandelen gewricht. De arthroscoop zelf is een klein dun buisje met lenzen. Op de scoop wordt buiten het gewricht een videocamera en een lichtkabel. De arthroscoop wordt in het gewricht gebracht met een beschermende schacht. Ook wordt er tijdens het kijken steriel water door het gewricht gespoeld.
De chirurg kijkt naar een beeldscherm waar een sterk uitvergroot en scherp beeld te zien is van het gewricht. Vervolgens wordt er via de andere snede andere instrumenten ingebracht om het gewricht te behandelen.

Postoperatief (na de operatie)

Een artroscopie is geen ingrijpende operatie voor uw hond, het zijn immers maar een paar kleine sneden die zijn gemaakt. Echter wil dat niet zeggen dat uw hond ook snel hersteld is en alles weer mag.
De revalidatie en het herstelperiode na de kijkoperatie hangen af van de ernst van de gewrichts-problemen in het behandelde gewricht.
De eerste zes weken zal de patiënt minimaal mogen bewegen en aangelijnd moeten worden uitgelaten. De snelheid van revalidatie hangt af van een aantal factoren. De revalidatie van een oudere hond loopt bijvoorbeeld vaak veel trager dan die van een jongere hond. Maar ook de hoeveelheid artrose aanwezig op het moment van de operatie is bepalend voor een sneller of juist trager verlopend herstel. Over het algemeen geldt hoe langer er wordt gewacht met een operatie van een gewricht, des te meer artrose er zal ontstaan, en des te langer zal de revalidatie duren. Ook het gewicht van de hond is belangrijk; lichte honden revalideren beter dan (te) zware honden.

Na de artroscopische behandeling kan de orthopedisch chirurg u informeren over de te verwachte prognose en herstelperiode voor uw hond. U krijgt een nazorg mee na de operatie met uitleg over de revalidatie en de medicatie na de operatie.

Kosten van een artroscopie

Voor een kostenraming van een artroscopische behandeling kunt u het beste bij onze orthopedische chirurgen zelf terecht. Bij ons in de kliniek zijn dit dierenarts Marèse van Haneghem en dierenarts Brian Elward. Zij kunnen u goed informeren over de kosten die u kunt verwachten.

Vragen?

Heeft u een vraag over de operatie, of wilt u graag een afspraak maken? Bel ons dan op telefoonnummer 0317-412432. Wilt u graag de orthopedische chirurg zelf spreken? Dat kan! U kunt een van onze assistentes hierom vragen en dan zal u teruggebeld worden.

Klantenervaringen artroscopie 

De artroscopie van Finley

Hi allemaal,

Mijn naam is Finley! Een zwarte labrador van 8 maanden en in opleiding tot hulphond. Toen ik net 6 maanden was begon ik met mank lopen. Mijn vrouwtje dacht nog even dat ik gewoon een gangster-loopje had ontwikkeld en stoer wilde doen. Maar helaas bleek al snel dat ik LPC had aan mijn rechter elleboog. Een los fragmentje dat per artroscopische ‘operatie’ verwijdert moest worden. Dokter Brian en Marese zeiden dat het een lastige klus bleek omdat mijn elleboog erg ontstoken was, maar dat ze zich niet zomaar gewonnen gaven. Ik ben goed door de operatie heen gekomen en heb vooral rustig mijn tijd genomen om hiervan bij te komen in de verkoeverkamer. Mijn vrouwtje en ik kwamen gelukkig goed voorbereid naar de operatie. We hadden namelijk al een tijdje samen getraind met Pawz schoentjes. Dit lijken rubberen ballonnetjes die mijn pootjes grip geven op gladde vloeren. Elke keer dat ik uitglij bestaat de kans dat ik mijn elleboog herstel bemoeilijk.
 

Daarnaast had vrouwtje een recovery sleeve voor mijn rechter pootje met extra aangebrachtte padding op de elleboog.

Dokter Brian gaf ons de dikke tip om dit aan de buitenzijde aan te brengen, om te voorkomen dat de fleece stof verstrengeld raakt met de hechtingen. Deze sleeve zorgde dus niet alleen dat ik niet met mijn achterpootjes aan de hechtingen kon krabben, maar ook dat mijn elleboog “demping” had wanneer ik ging liggen. 

Omdat ik nog jong en enthousiast ben (of zoals vrouwtje zegt: “lompe labrador) wil ik nog wel eens opspringen, trekken of druk zijn en lomp doen. Dit mag ik nu alleen nog niet van dokter Brian. Daarom heeft onze trainer mij een snuitbandje (halti) gegeven, die voorkomt dat ik uit mijzelf trek aan de lijn. Omdat het bandje onder de snuit verbonden is met de lijn, voel ik elke lijnbeweging via mijn hoofd. De belangrijkste spelregel voor mijn baasjes is dus: trek NOOIT aan de lijn, dan doe ik dat ook niet. Voor mij werkt dit DIRECT en PERFECT!

Het snuitbandje helpt mij ook netjes te blijven zitten in de hondenbuggy tijdens het rijden. Vooral tijdens de eerste weken kwam de buggy goed van pas. Het was een tweede handsje, maar ging voor dit doel nog prima een ronde mee. Een retourtje naar het gras voor mijn sanitaire stop is vanaf mijn bench al gauw 100 meter lopen en ik mocht maar maximaal 5 minuutjes. De buggy bracht me heen en weer en ik vond het eigenlijk wel prima. Ik had op het begin namelijk stiekem toch best wat last en Ik vond het spannend om mijn elleboog weer te gaan belasten. Ik laat me dus liever rijden en kan er wel aan wennen!
 
In de bench lig ik overdag vooral te slapen, want herstellen kost me meer energie dan gedacht. Daarnaast doen we veel verschillende honden-hersenspelletjes die we mochten lenen, en kan ik natuurlijk prima ‘knopjes drukken’ oefenen op mijn oefenbord. ‘Trainen op de plek’ kan natuurlijk ook altijd in de vorm van wennen aan borstelen, nagels knippen, oortjes schoonmaken, teek verwijderen, schoentjes aantrekken, pootjes afdrogen, snuffelmat spel etc. Vrouwtje zegt dat ik daar namelijk allemaal nog aan moet werken.
 
 (Dat bench liggen is ook echt nog oefenen)
 
 
Tijdens de controle bij dokter Marese bleek dat ik goed herstel. Mijn elleboog is nog wat dikkig (overvult) en ik loop nu nog mank, maar dit is heel normaal voor deze fase. Vanaf nu mag ik met het trainingsschema aan de wandel gaan met vrouwtje… heerlijk om weer naast het vrouwtje te lopen, zoals een echte hulphond, maar wel goed op de tijd letten.
 
Hopelijk gaat mijn verdere herstel net zo voorspoedig en ben ik snel weer ‘de oude’. Alhoewel… met wat aanpassingen natuurlijk;
o    Niet meer stoeien met andere honden of me storten op balletjes en takken, maar wel lekker zwemmen en retrieven in het water of korte stukken lopen naast de fiets. Rechtlijnig, gezond en verantwoord bewegen dus.
o    Voor de auto een ramp met anti-slip laag om zelfstandig in-en uit de auto te stappen.
o    Een opstap maar eigenlijk vooral een afstapje voor bed en bank (jaja… als hulphond moet ik altijd bij mijn vrouwtje zijn natuurlijk)
o    Mijn eet- en drinkbak (en alle knopjes) op mijn hoogte, zodat ik niet hoef te bukken (of opspringen)
o    Voeding en supplementen op maat zodat ik keurig op gewicht blijf EN er natuurlijk genoeg ruimte is voor trainingskoekjes.
 
Alleen nog een wat minder gladde vloer in huis en dan zijn we wel compleet ;)

De artroscopie van Sabi

Vandaag op nacontrole met Sabi geweest en gelukkig gaat het super!

Behandeling elleboogdysplasie (ED) bij Sabi Eind 2022 begon onze rhodesian ridgeback Sabi mank te lopen met zijn rechtervoorpoot. We dachten dat hij zich had verstapt of verrekt dus we hebben hem een poosje aan de lijn uitgelaten zodat hij niet te wild kon doen. Toen hij in januari 2023 nog steeds mank liep en het niet beter maar eerder erger werd zijn we naar onze dierenarts in onze woonplaats gegaan om er toch naar te laten kijken. Daar is toen een röntgenfoto gemaakt en aan de hand daarvan een behandeling voorgesteld. Zonder me hierover negatief uit te laten komt het erop neer dat we heel veel geld kwijt waren en Sabi nog steeds mank liep. En wat nu dachten we?

Ik ben op internet gaan zoeken naar een orthopedisch dierenarts en zo ben ik uitgekomen bij Marèse van Haneghem van Dierenkliniek Kortenoord. Nadat ik mijn verhaal had gemaild werd ik al binnen een dag teruggebeld en hebben we een afspraak gemaakt. Er is toen onder narcose een CT-scan gemaakt waaruit bleek dat hij geopereerd moest worden. De operatie kon al binnen een week en het afwijkende kraakbeen is toen verwijderd.

Daarna begon het traject van herstel en dat was best pittig. Sabi heeft 6 weken benchrust gehad en is alleen naar buiten gegaan voor zijn behoefte. We hadden in de woonkamer een klein hoekje gemaakt met behulp van wat meubels waar zijn mand in kon staan zodat hij toch net wat fijner lag dan in een bench die rondom dicht is. We zagen in de weken na de operatie tot onze opluchting echt al verbetering dus dat motiveerde ons ook om de rust echt consequent te blijven volhouden. Na deze benchrust hebben we Sabi dan ook zeker nog 10 weken aan de korte lijn uitgelaten volgens een schema dat we hebben ontvangen. Dit betekende natuurlijk dat Sabi niet los mocht rennen, niet mocht spelen met andere honden, niet te lang lopen etc. Nu na 5 maand zijn we ontzettend blij met het resultaat, hij loopt niet meer mank en hij rent weer lekker los! Wij kunnen iedereen die een hond heeft met de diagnose ED Dierenkliniek Kortenoord van harte aanbevelen!

Met vriendelijke groet,

Ronald & Audrey
Sabi